Odkąd zgodnie z reformą bolońską wprowadzono nowy podział studiów, prawie wszyscy studenci piszą prace licencjackie. Obowiązek ten nie dotyczy kierunków, na których kształcenie odbywa się nadal w trybie jednolitym magisterskim (np. prawa), oraz wybranych kierunków medycznych (lekarski, lekarsko-dentystyczny oraz weterynaryjny - tam w ogóle nie pisze się prac dyplomowych).
Dotąd nie wydano odgórnych (np. na poziomie ministerialnym) zaleceń i wymogów, jakie powinny spełniać prace licencjackie. Zwykle każdy uczelnia i wydział sama reguluje te kwestie w regulaminach studiów. Swoje wytyczne podają też promotorzy i to sprawia, że mogą się ona różnić nawet w obrębie jednej uczelni, a nawet wydziału.
Istnieją jednak pewne wspólne założenia, jakie muszą spełniać zarówno autorzy, jak i same prace licencjackie. Ci pierwsi muszą wykazać się znajomością literatury przedmiotu i źródeł (np. ustaw regulujących omawianą materię), umieć stosować metody badawcze właściwe dla danego kierunku czy specjalności (np. analizy, porównania). Studenci muszą też umieć popierać swoje wywody dowodami (wiarygodnymi źródłami).
Prace licencjackie powinny tworzyć spójną kompozycję. Autorzy muszą poprawnie argumentować swoje sądy. Mile widziane przez oceniających są hipotezy postawione przez twórców i dokonane przez nich weryfikacje tych sądów (takie utwory ocenia się wyżej niż proste prace odtwórcze, które stanowią jedynie omówienie problematyki, czyli przedstawiają kwestię w sposób opisowy, a nie problemowy). Niedopuszczalne są błędy językowe i stylistyczne.